vrijdag 20 februari 2015

Winterschilderen

Mijn schildersezel staat in de woonkamer, tafeltje ernaast met verf en penselen... mijn piepkleine ateliertje, zeg maar. In ons échte atelier is het nu 7 graden en nauwelijks warm te stoken, dus bepaald niet haalbaar om daar te staan schilderen. Dan maar gezellig op een kluitje, niet? Ik kan soms opeens zo'n zin hebben om voedsel te schilderen! Dan moet er een appel of een ei geschilderd worden door me... er is geen ontkomen aan! Wat dat is? Het is de precisie waar ik dan naar verlang om mee bezig te zijn. Het eindeloos laag over laag doorschilderen tot het écht lijkt. Dat kan hem zitten in de juiste ronding, juiste schaduw maar vooral in de schakering van de kleuren. Ooit leerde ik van een schilder naar de kleuren te kijken in de schaal van 1-10. Bijvoorbeeld: hoe blauw is het in vergelijking tot het andere vlak, en die daartussen dan, welk cijfer heeft die? Die vaardigheid gebruik ik steeds als ik zo'n doekje maak. En vaak afstand nemen en kijken vanaf een paar meter, of die kleur nu echt 'klopt'. Dat is een andere spanning dan bezig zijn met een abstract schilderij. Daar moeten dan weer andere dingen 'kloppen'. Zeker niet makkelijker! Ik geniet ervan dat af te wisselen.
Maar iets te schilderen wat precies moet lijken zoals de boterigheid hieronder van mijn avocadohelften en de lichtval door het vruchtvlees van de citroenen, dat vind ik gewoon een leuke puzzel. Triomf als het lukt, natuurlijk, dan heb ik van mezelf gewonnen. Dan kan in een klein vorm - of kleurverschil zitten, en dan... hoera!
Soms duurt het dágen voordat er een hoera voelbaar wordt. Desondanks winst, want mijn hoofd raakt zo lekker leeg van dit preciseren. Vervolgens vraagt het na zo'n hoera over een gedeelte van het doekje grote discipline daar verder af te blijven en het dan niet weer te verprutsen, ook zoiets! Afijn, ik heb er lekker aan gewerkt deze week en nu nog een plekje in de keuken uitkiezen, maar eigenlijk gaat het voornamelijk om het maken...



Geen opmerkingen:

Een reactie posten