Puccini en slachtafval...

Oftewel het mooiste en het lelijkste wat ik de afgelopen kerstperiode gezien heb. Ik was zeer getroffen door de opera La Bohème, de prachtige muziek en poëtische liederen die al in 1895 geschreven zijn en die in 1897 in Den Haag als opera voor het eerst in Nederland uitgevoerd is. Van een diepe romantiek! Hoofdrolspeelster Mimi zong:"Ik hou van alle dingen die langzaam en zachtaardig tot mij komen". Wat een mooie en inspirerende zin. De gezongen taal deed me nadenken over het grote verschil in emoties beleven toen en nu. Hoe zij bijvoorbeeld zongen over een jaloezie die in je vaart, waardoor je wordt getroffen en die je beheerst. Het leven en zijn emoties teruggebracht tot een minimale regie... Hoe anders is het vandaag de dag waarin we geacht worden hiermee om te kunnen gaan. Als je er veel last van hebt lijkt dat min of meer een eigen keuze. Ach, de tijden van weleer.
Op de vuilstort werd ik getroffen door een doos met de resten van geplukt wild, ik denk een fazant. Het heerlijke vlees met Kerst verorberd en hier lag wat over was van het geslachte dier; veel veren, darmen, poten, een kop... Overigens op zich ook wel weer een schilderachtig tafereel maar zo bloot en onzorgvuldig weggedaan is lelijk en respectloos.