Vandaag zon op: 8.43 uur, zon onder: 17.04 uur
We zitten weer in de donkere dagen voor Kerstmis. Ik besefte dit heel goed toen ik boodschappen deed aan het eind van de middag. Om half vijf vertrok ik - nog redelijk licht - en ik kwam een uurtje later in pikkedonker terug. Omdat ik nog een ommetje moest maken om de vuilnis kwijt te raken, reed ik vele kilometers lang voorbij pikzwarte boerderijen, stallen, zwarte vlaktes. Grappig is dat ik dan gewoon de hele tijd met groot licht kan rijden omdat er toch geen tegenliggers zijn... Enfin, die donkerte in gebouwen, die verlaten indruk die het op me maakt, alle luiken al dicht, de donkerte in de stallen met de dieren... en dat dat er nu gewoon elke dag is. Mijn gedachten dwalen af op zo'n ritje. Het is (er) dus gewoon, de 'nacht' naast de dag, de zorgen naast het geluk, de pijn naast de vreugde, de kramp naast de ontspanning... Toch altijd weer moeilijk om die gedachte te accepteren, dat die twee opponenten onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. In Nederland had ik die gedachten nauwelijks. Er was altijd afleiding in het straatbeeld, nooit kilometers lang niets, zeker in de donkere maand december met zijn versieringen. Na zo'n supermarktbezoek, met alle toeters en bellen, beland ik dan snel weer met de voeten op de aarde. En dat is goed en heilzaam als je op het platteland woont, want anders hou je dat niet vol. Maar ik rij het erf op, zie de lichte vensters (wij Hollanders doen de luiken niet dicht) en binnen ronkt heerlijk de kachel, place to be!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten