Die stond al een paar jaar te zieltogen op dat plekje naast de deur, elk jaar met veel moeite én mest nog een paar geweldig grote én geurige rozen voortbrengend maar voor de rest van het seizoen kaal! Toch heb ik veel moeite een plant weg te doen als hij nog leeft, zij het summier. Bij elke aanblik werd ik er treurig van, wat volgens mij helemaal niet de bedoeling is van de roos. De schoonheid van de roos wil in alle opzichten bedwelmen, volgens mij.
Gisteren hakte ik de knoop door en kocht een nieuwe, een bijzondere; een échte Pierre de Ronsard, een roze, een romantische roos, zegt het bloemenboek...
Pierre de Ronsard zelf was een Franse dichter uit de 16e eeuw, prins der dichters wordt hij in Frankrijk genoemd. Dan toch poëzie op deze plek...?
Of vandaar wellicht het romantische? Of vanwege zijn uiterlijk, zijn uitbundigheid, zijn bijzondere kleurschakering? Ik ben ook erg benieuwd naar de geur. Van de oude roos heb ik stekjes genomen, die zijn leven kunnen gaan voortzetten. Het rek op de muur snel even gebeitst en het gat in het terras hebben we zo goed mogelijk uitgespit, met speciale aarde gevuld en Pierre met zijn voeten in de vochtige aarde geplant.
Ik zie het nu al helemaal voor me, de gevel vol met roze rozen, weelderig, zomers. Maar het is natuurlijk afwachten of hij dat allemaal wil gaan doen... wordt vervolgd!
 |
| Bonne chance, Pierre! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten