Grootmoeder zijn...

De afgelopen twee weken heb ik samen met Ton op onze twee kleinkinderen gepast, hier op La Sauvagère. Dat was een feest, vraiment! De reis hierheen vanuit Nederland ging goed, alhoewel ze nog maar 2 en bijna 5 jaar oud zijn.
De logeerpartij stond in het teken van mooi weer, lekker in de tuin spelen, druk met alle kleine dingen rondom huis, tuin en dieren. Als grootmoeder had ik mezelf de tijd gegeven om heerlijk met ze te spelen en hoefde niets anders deze weken. Dat is goed gelukt. Dan komt er een soort rust over me en zodoende kon ik alle dingen met aandacht doen; van met ze opstaan en nog even in bed spelen of voorlezen tot en met de badderpartij 's avonds vóór het naar bed gaan. Omdat het een jaar geleden was dat ze hier waren, kon ik hun ontwikkeling hier heel goed zien: mijn kleinzoon kon plotseling niet meer onder de balken op zolder doorrennen, te groot geworden!! Mijn kleindochter kon nu lopen en liep nu zelfstandig door de tuin haar neusje achterna. De tent die daar staat was erg interessant voor haar, maar vooral op de poezen was ze dol. Ze liep ze de hele dag achterna. "Sjuuhuul, sjuuhuul, kommaar". En ze was verzot op de vijver met de zes kikkers erin, dus het loopje erheen was snel gemaakt. Ik hield haar maar goed in de gaten...
Het waren weken vol pannenkoeken bakken en genieten van ijsjes in de tuin, maar ook gewoon naast ze zitten en kijken naar wat ze doen... Takje wordt hefboom, steentjes worden treinen, de stoep op het terras een landingsbaan...
Dan weer aardappeltjes rooien met opa of samen Foppe uitlaten.
En op het ochtendwandelingetje in de tuin, een kers plukken, een aardbei, een kruisbes of framboos... Hup zo de mond in, hmmm!
Wat voelde ik me rijk hier zo met ze te kunnen zijn. Ik hoop dat zij het zich later ook nog herinneren, deze leuke weken samen. Bovendien hoop ik dat we dit nog vaak kunnen doen! Ik heb tijdens deze weken in een boek bijgehouden wat we zoal deden. 
Ze zijn nu weer naar huis en wij hebben weer rust. Geen opgewekt zingend stemmetje meer om 7 uur 's morgens ('Schaapje, schaapje, heb je witte wol'). Dat is wel even een gemis maar het is ook weer erg lekker om uit te slapen en zonder zorgen om waar ze zijn in de hangmat te liggen...
Tot de volgende logeerpartij maar weer, lieve schatten!