La rentrée

Net zoals in Nederland is hier ook de grote terugkeer op school, clubs etc begonnen. Ik lees overal over La rentrée, ontwaar de allernieuwste schoolspullen in de supermarkt, krijg aanbiedingen van bus-treinabonnementen en sportclubs. Het grote begin met evenzoveel grote voornemens...!
Vandaag had ik mijn rentrée op de Taichi-club in ons dorp. Het was dus weer volop zoenen geblazen met iedereen en veel ça va, ça va, ça va?
De lerares Marie-Thèrése (door iedereen MT genoemd), noemt het gym douce en startte vanochtend na de rentrée gelukkig ook met een douce les. Na 3 maanden geen Taichi moesten we er allemaal weer inkomen...
Ik schreef al eerder dat het voor mij soms dubbel hard werken is omdat ik ook alle instructies moet vertalen, wat soms lijnrecht staat op de ontspanningsoefening waartoe ik word uitgenodigd. De lerares had het vanochtend bv. over een 'voitrine' en dan gaat het in mijn hoofd als volgt: dit woord ligt dichtbij vitrine en ik zag dus (visueel ingesteld als ik ben) een etalage voor me...oh, dan zal ze misschien mijn borstkas bedoelen, ah, dan moet het poitrine zijn (dat ken ik van de slager, ha-ha), ik heb het verkeerd verstaan. Bingo! Daar aangekomen was het moment waarop ze uitlegde wat ik ermee moest doen natuurlijk allang voorbij. Het ging vast en zeker over in - en uitademen en dat gaat gelukkig vanzelf...
Ik vond de les heerlijk en gaf me gaandeweg over aan wat ik om me heen zag en luisterde niet meer, het zal zich wel wijzen. We zijn met 15 cursisten, 14 françaises en ik. Met mijn 1.68 m ben ik veruit de grootste...grappig, in NL is dat niet zo. De meeste zijn van mijn leeftijd (57) en ouder, ongeveer half stadsen uit het dorp, half boerinnen uit de omgeving. De boerinnen hebben het meeste overgewicht, zijn simpel gekleed, hebben de goedkoopste Yogamatjes (?) en houden ook de meeste afstand tot mij. Een van de stadsen had zelfs hakjes aan tijdens de les, heel grappig! Omdat ik vandaag op de achterste rij stond kon ik ieders figuur zien. Ik vind het mooi om in deze groep te zien hoe de figuren met het ouder worden veranderen. De tailles zijn verdwenen (we worden tenslotte allemaal appeltjes ;-(  , de heupen breder, de benen dunner. Het gewicht en de vorm van la taille, het figuur, is gewoon helemaal anders verdeeld.
Ik vind dat in zekere zin troostend om te zien, naast alle verantwoorde figuren die me opgediend worden in de media. Realistischer ook, dat staat me gewoon te wachten...
Het laatste kwartiertje bestaat uit ontspanningsoefeningen op de mat met een dekentje om me heen. Dat is ver uit de zwaarste vertaalklus voor me en laat ik meestal maar snel los...ik loop namelijk altijd achter ook al doe ik ontzettend mijn best.
MT laat - in hoog tempo - liefdevolle woorden op ons los en hier en daar hoor ik dan ook een snik (én een snurkje)...aandoenlijk. Ik kan me zo voorstellen dat het vaak harde, praktische leven van de boerinnen haaks staat op de liefdevolle tekst waarmee MT ons aanspoort om onszelf te bejegenen. Meer dan begrijpelijk!
Nog benieuwd naar de kosten hier op het platteland? Twee euro per les...