Filosoferen...

Terug van een paar dagen Nederland tref ik een lege koelkast aan, dus hoog tijd om boodschappen te gaan doen! Zo kort terug uit het voor mij druk geworden Nederland rij ik naar de supermarkt over rustige landweggetjes en kom zowaar helemaal niemand tegen. Ik realiseer me des te meer in wat een heerlijke omgeving ik woon en wat een ongehaast leven ik hier heb! Ik neem het landschap - wat ik inmiddels door en door ken - grondig in me op. Zo mooi, de heuvels, de kleuren die nu meer en meer vervlakken, het hoge mais, het geschoren graan en al de verschillende bomen, struiken en grassen... Wat een schoonheid allemaal om me heen. Door de rust op de weg heeft het werkelijk mijn volle aandacht! En nieuw is dat het voelt alsof het ook om die aandacht vraagt. Door mij gezien te worden, helemaal tot elke grasspriet toe...Vervolgens dacht ik: zou dat ook met mij als mens zo zijn? Dat elke cel in mij die aandacht ook vraagt... Plots rijst de vraag in me op of dit geheel, deze door mij waargenomen schoonheid zich aandient, enkel en alleen omdat ik ernaar kijk en het aandacht geef...Dus dat mijn focus maakt dat dit voor mij bestaat. (Lucky me dat dit nu mijn focus is.) Was het niet Immanuel Kant die dit zo stelde? Ik weet het niet meer. Of kreeg ik dit bijzondere gevoel omdat de voorstelling die ik van landschaps-schoonheid heb, op dit moment zo samenviel met de werkelijkheid?
Tijdens de rit blijft het me bezighouden. Zou ik steeds mijn focus kunnen kiezen en zo de kwaliteit van mijn leven kunnen verhogen? Nee sterker nog, zou ik zo zelfs mijn beeld van de wereld om me heen kunnen vormen?
Kennelijk ben ik door al die vragen steeds langzamer gaan rijden en komt er luid toeterend een auto voorbij...Ja, veertig km is hier wel een beetje erg langzaam.
Dan volgt het boodschappen doen waardoor mijn vragen zich weer verschuilen achter de lopende dingen van die dag.
Bij het denken over een blog echter komen ze weer op, maar ik merk dat ik er nog langer over wil mijmeren...wordt dus vervolgd!
Zo'n moment besef ik wel dat ik hier écht tijd van leven heb...