vrijdag 6 april 2012

Matthäus Passion

In deze week voor Pasen hebben we de gewoonte naar alle passiemuziek te luisteren, muzikaal gezien eigenlijk wel de mooiste week van het jaar voor mij.
In Frankrijk kennen ze deze bijzondere traditie niet, dommage, dus we behelpen ons met eigen CD's en Nederlandse TV. Naast de Matthäus Passion luisterden we ook naar de Lucas-, de Marcus- en de Johannespassion, allemaal prachtig.
Terugblikkend herinner ik me dat ik in de zesde klas lagere school voor de eerste keer kennismaakte met deze muziek. Op goede vrijdag draaide onze hoofdmeester Blüm deze muziek in de klas en ik was er onmiddellijk door gegrepen, toch wel bijzonder op mijn 12-jarige leeftijd! Het jaar erop, inmiddels op de middelbare school, volgde ik hem op TV en tot op heden jaarlijks minstens vier keer... Ik kom geheel niet uit een muzikaal gezien en mijn ouders vonden me hierom ook een buitenbeentje... Vervolgens had ik wél het geluk te trouwen met een muzikale man uit een zéér muzikaal gezin waarbij de jongens uit het gezin elk jaar minstens vier keer de Matthäus zongen en ook de zussen hem nu nog in koren zingen. Nu we écht de tijd hebben genieten we helemaal volop van deze muziek! Een aantal jaren geleden heb ik een prachtige 'karmische' duiding gelezen over dit lijdensverhaal wat mij erg aansprak en voor mij nog iets bijzonders toevoegt aan de verhalende muziek. Dat verhaal ging over de rollen van dader en slachtoffer, natuurlijk een enorme rode draad binnen het passieverhaal. Als je in staat bent het oordeel hierover los te laten en ze beiden ziet binnen dezelfde 'dans', onlosmakelijk met elkaar verbonden, los van goed en slecht, geeft dat een enorme diepte aan het verhaal. Karmisch gezien kun je wellicht 'kiezen' voor een moeilijke rol van dader (hier Judas), die eigenlijk ten dienste is van de mensen die de rol van slachtoffer (Jezus) nemen en daarmee vaak verzekerd zijn van waardering en aandacht, in tegenstelling tot de daders die meestal verguisd worden... Mij op goede vrijdag weer te realiseren dat intermenselijk gezien de een dus niet zonder de ander kan en we soms - ondanks dat we allemaal het goede willen  - ongewild de dader voor de ander worden en omgekeerd... Dat dat hier op aarde een levensgegeven is, en we steeds kunnen oefenen om daar zonder oordeel in te zijn naar elkaar, dat vind ik een prachtige Paasgedachte!


Joyeuses Pâques!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten