Tada!

Vandaag hebben we min of meer de keuken 'als op te leveren' verklaard, bij een kopje thee aan het nieuwe kookeiland, allebei innig tevreden over het resultaat en niet te vergeten het ontstaans - en samenwerkingsproces!

Ik loop er rond en geloof mijn ogen niet, ten eerste dat we dit zelf gedaan hebben - stap voor stap -, ten tweede dat ik écht in zo'n mooie keuken kan gaan koken en workshops geven... Wauw!
Een heerlijk moment is natuurlijk om de nieuwe lades te gaan inruimen, waarbij ik aan mijn super-organisatorisch getalenteerde schoonzus denk. Praktisch als zij is, zou ze zó mijn 'keukenzones' kunnen bedenken en vervolgens spulletjes inruimen. Maar...ik heb de kunst hopelijk goed afgekeken en ga het nu zelf bedenken en doen. Met in mijn achterhoofd dat het vooral ook logisch moet zijn voor de kookcursisten.
Het schrijven van mijn blog wordt onderboken door een telefoontje: er staat in het dorp in de regen een pelgrim - een Belg - die 9,5  maand gelopen heeft (heen en terug naar Compostella vanuit Oostende) en of we onderdak willen verlenen. Bien sure! In de benen! Op naar het dorp, kamer in orde maken en koken.
We hebben een leuke avond met Johan, die ons deelt in zijn reisverhalen.

Morgen maar weer verder met de lades ;-)

Vide-greniers...

Vandaag zijn de brocantegidsen binnen, feest! Ieder voorjaar schaffen we die aan in de supermarkt en daarin kunnen we lezen waar de brocantemarkten en vide-greniers (rommelmarkten) zijn in onze omgeving.
Van februari t/m december zijn die er elk weekend, vaak een hoop rommel maar in de zomer is het leuk om te doen. Voor de Fransen is dit op zondag dé nationale liefhebberij. Mensen die een kraampje huren zijn al vroeg op pad om zich met hun spulletjes te installeren. Van hen hoor ik dat de opkopers rond zes uur al ter plekke zijn en 'scannen' of er waardevolle dingen tussen staan. Tegen negenen begint het te lopen tot zeven uur 's avonds. Door op zoek te gaan naar deze marktjes verkennen we tegelijkertijd onze regio. We komen zo in dorpjes waar we anders nooit verzeild raken, leuk! Na het slome opstaan op zondag arriveren wij meestal pas rond enen op de brocantemarkt om daar rond te gaan slenteren. De Fransen gaan dan eten en zitten en famille achter hun kraam hun déjeuner te verorberen. Soms heel uitgebreid - zelfs mét tafelkleed en op de te verkopen tuinmeubels - vaker patat en worst van de markt zelf, maar iets verkopen is er dan even niet bij. Eten is heilig! Zo níet handelsgezind als zij zijn geven ze het nog liever mee dan dat ze hun maaltijd onderbreken voor een financiële transactie! Dat respecteren we natuurlijk, dus dat uurtje is ons kijkrondje...
We slenteren altijd wel met een doel, groot of klein..In het begin hadden we een hele boerderij te vullen, maar ons lijstje raakt na drie jaar natuurlijk behoorlijk bijgesteld. Ooit zagen we een hele dikke vrouw achter een kraampje vol met dieetboeken zitten, hilarisch! Maar een foto nemen was in dit geval natuurlijk te pijnlijk. Mensen verenigd met hun miskopen, dat zijn rommelmarkten ook! Voor dit jaar: oude muurankers zijn nog altijd een catch en lief serviesgoed verveelt natuurlijk ook nooit...maar ik leer me steeds beter te beheersen. Raak in de ban van iets en neem er gelijk weer afscheid van. Voedsel voor de ogen is ook leuk!

Onrust

Ik kon er de laatste dagen niet toe komen om op mijn blog te schrijven. Worldwise gezien ben ik natuurlijk mutserig bezig met mijn huis, tuintje en levende have... De onrust in de wereld, de revoluties van nu, de doden in Libie, de aardbevingen in Nieuw-Zeeland weerhouden me ervan mijn 'kleine' verhaaltje te doen.
Maar voor de liefhebbers daarvan...we zijn nog steeds met de keuken bezig en zien ondertussen het voorjaar komen om ons heen. De narcissen al flink in het blad, de tulpen 10 cm hoog, de riebes staat op uitbarsten evenals de forsythia. "Het voorjaar is vroeg" zegt mijn vader, tuinkenner. Zo'n blog helpt inderdaad om dit meer bewust te ervaren, een van de doelen van mijn blog! De hond uitlaten doe ik tegenwoordig niet meer zonder camera en tijdens die wandelingetjes kan ik wel dertig zaken zien, vastleggen en vervolgens bedenken om over te schrijven...dat is heel leuk om te merken. Je kunt je afvragen of Foppe hier blij mee is, want minder aandacht voor hem. Maar wel vaak langere wandelingen... De eerst zaadbestelling is binnen, ijskruid en twee soorten basilicum (citroen - en paarse). Ben er heel benieuwd naar! Van mijn kookliefhebbende dochter heb ik begrepen dat ijskruid onweerstaanbaar lekker is met geitenkaas, dus deze try-out moet gedaan worden dit jaar, zéker met de verse geitenkaas van de biologische markt in Mortagne. Een oud markthalletje - midden in het centrum - waar allerlei producenten samenkomen met hun biologische waar. Voor mij één groot Walhalla! Zuurkool om van te watertanden (nooit zulke zachte gegeten), kazen, worstjes, hammen, eenden, groenten, cider, brood...ik kom daar niet weg. Helemaal de keuken waar ik van hou, om met deze pure producten een heerlijk gerecht te maken, met zo weinig mogelijk extra bewerkingen!



Biologische markt in Mortagne



Mannetje...vrouwtje

De eerst 'bloeiende' (naaktbloeier) boom in onze tuin is de hazelaar, de boom die ons hazelnoten geeft. Alhoewel ik niet zou spreken van uitbundige bloei...een soort lichtbruine/grijze twijgjes, je zou bijna denken dat het nog een overblijfsel van vorige herfst is. Toch is het het eerste kleurtje in de tuin. Maar als ik wandel en zo langs de bosrand kijk, waar een variatie aan bomen staat, zie ik gaandeweg een meer intense gloed in de bomen komen. Men zegt dat dat de sapstroom is die weer gaat stromen. Elke dag wordt die gloed iets roder ... Hoopvol!
Terug naar de hazelaar: ik las op internet dat er mannetjes - én vrouwtjestwijgjes (bloeiwijzen) aan de tak blijken te zitten. Hup de tuin in, dat vraagt om nader onderzoek! En inderdaad, ik zag ze! Naast de gewone (mannelijke) twijgjes ook hier en daar minieme vrouwelijke rode bloemetjes, nauwelijks een mm groot. Wonderlijk.
Wat leuk dat ik dit nu weer weet!


Vrouwtjestwijgjes, sterk vergroot



mannetjestwijgjes

Vergeten schepjes en vergeten groenten!

Zondagochtend tijd voor een rondje moestuin. Ik krijg een beetje de kriebels... welke zaden hebben we nog, wat moet straks al de grond in...?
Op dit moment staat het er vanzelfsprekend kaal bij, de preien staan in hun uppie nog stoer te wezen.

In de avonduren - midden tussen mijn tuinboeken - is het dan heerlijk surfen op allerlei zaai-goedadressen om te zwijmelen bij wat ik allemaal kan bestellen. Maar op die bestelknop drukken is de kunst niet, wat ik daarmee vervolgens allemaal in gang zet is een tweede en vereist heel wat meer energie! Daar ben ik me na één jaar moestuin reeds goed van bewust. Dit jaar gaan we ons project easy-gardening uitbreiden, d.w.z. méér verhoogde bakken die we vullen met goede aarde vermengd met eigen kompost. Tuinieren in de volle Normandische klei blijkt namelijk niet doenbaar, veel te zwaar met spitten en wieden met als gevolg dat ik het maar laat zitten... Een verhoogde bak met rulle aarde is veel fijner om in te werken en tevens werpt het een buffer op voor sla-grage konijnen... Foppe overigens zit er niet mee om ook gewoon door een bak van 40 cm hoog te rennen, FOEI!!
Hopen dat hij die streken dit jaar kwijt is... Gisteravond kon ik het toch niet laten om twee pakketten "vergeten groenten-zaden" te bestellen. Alleen voor de namen zou je dat al doen: haverwortel (soort schorseneer), heilig boontje, bruinrode jaarrondsla, broccoletto, rood-witte italiaanse krootjes en sikkim komkommer (heel mooi),  platte peterselie, paarse wonderbonen, hazelnoottomaatjes, liefdesappel-paprika (?), purperen artisjok, blonde pluksla... Als dat geen wondermooie tuin en dito gerechten oplevert weet ik het niet meer!


Vreemde gast?



Projet...cuisine 2

We zijn heel trots op onze keuken die met de dag mooier en comfortabeler wordt!
Bijgaand wat foto's van onze vorderingen...

We zijn nu - op één kastje na - klaar met de keukenwanden en dan beginnen we met het keukeneiland, ilot cuisine, zoals het hier heet.
De afwerking neemt veel tijd in beslag. In zo'n oude boerderij is niets recht en moet vrijwel alles op maat gemaakt worden. We komen soms voor vreemde verrassingen te staan, zoals een bolle muur, veel hoogteverschillen etc. De schaaf is bij ons veel gebruikt gereedschap (dank paps!) Maar nu is het weekend en is het tijd om te zitten, de handen mogen uitrusten, de wondjes eraan genezen (tsja, we blijven amateurs), een wijntje voor de haard en lekker lezen. Mijn hersens blij, mogen ze ook weer eens wat doen!

Als laatste een impressie van een buiten-inkijkje deze namiddag in ons genoeglijke huis ...

Laurierblaadjes in de aanbieding!

Schitterend weer vandaag, zelfs al de eerste madelief gespot!
Echt tijd voor een uitgebreid rondje in de tuin, om te kijken hoe alles erbij staat. Dikke knoppen overal, maar ook veel waterloten, dus snoeiwerk... met als gevolg een flinke verjongingskuur voor een aantal struiken. Mijn vader zou zeggen: je kunt je pet er weer dóór gooien, wat overigens een goede leidraad is voor het snoeien van fruitbomen.

Het is net zoals met het maken van een schilderij, een kunst om op het goede moment te stoppen. Eenmaal aan het snoeien krijg ik zo de geest en die struik geeft natuurlijk geen kik. Afijn, lekker uitgedund.
Toen ik even later de oude holle rabarber'buizen' - ooit een enorm grote doorgeschoten bloemstengel - aan het opruimen was zag ik plots in mijn ooghoek dat onze metershoge laurierboom achter de gîte voor de helft geknakt was en in de heg 'hing'. Schrik! Wat is daar aan de hand? Kennelijk is hij in de afgelopen weken door de wind geveld. We zijn meteen in actie gekomen en hebben zijn ongelukkige helft goed afgezaagd, want een scheurwond kan de boom vellen. Door het afzagen en verzagen kwam een heel sterke lauriergeur vrij, héérlijk! We hebben - met dank aan de boom - nu voor 500 jaar laurierblaadjes voor in de stoofpotjes en een paar daagjes haardvuur. Waar ik nieuwsgierig naar ben is of dat hout bij het stoken nu ook zo lekker gaat ruiken? Maar dat weten we pas volgend jaar als het droog genoeg is ...

Tegeltjes hergebruiken...

Vandaag opnieuw met veel plezier aan de keukenklus!  Je kunt wel zeggen dat we met maximaal respect voor de bestaande situatie aan het opknappen zijn. We proberen zoveel mogelijk te hergebruiken, zoals de tegeltjes hieronder.

Echt Frans zijn ze in onze keuken in allerlei randjes getegeld, recht, schuin, liefst nog met een vormpje van pan of theekopje erop. Naar mijn smaak iets te druk! Maar Rosalie - de vorige bewoonster die alles zelf tegelde - heeft daar zó haar best op gedaan, dat ik ze heb laten zitten en ze nu geschilderd heb. Ik ben heel tevreden over het resultaat. Eén stukje muur is er bijgekomen, dus maakte ik vandaag met oude, afgebikte tegeltjes zo'n 'Rosaliemuurtje' erbij, in stijl met de andere wanden. Precisiewerk en ode aan haar zorg voor het huis wat ik graag voort wil zetten!

Projet...cuisine!

We zijn al aardig op weg met de keuken. De ontmantelingsfase is achter de rug, we zijn weer een beetje aan het opbouwen. Wel nog volop aan het kamperen in eigen huis, een kop thee zetten heeft heel wat voeten in de aarde met het water en de electriciteit 'eraf'. Maar ook dat onthaast lekker!

We maken elke ochtend een vervolg werk-plan en werken gewoon klus voor klus af. Tijd genoeg ook om bij te stellen wat ons mooier, beter of handiger lijkt. We oefenen tegelijkertijd om veel klussen 'helemaal goed' te doen en af te maken en daarbij ergonomisch goed voor onszelf te zorgen, veiligheid, beter gereedschap, trapje pakken etc. Uiteindelijk levert dat veel plezier en voldoening op en minder pleisters! Vandaag moest wel twee keer de loodgieter er aan te pas komen, want alles omtrent water blijft moeilijk! Maar nu draait de vaatwasser weer en vergaap ik me aan de mooie spoelbak en dito kraan die gemonteerd kunnen worden. Waar een mens al niet blij van kan worden! Ik zie me met mijn kookcursisten al helemaal in de weer - begin  mei - met volop werkruimte, goed licht en alle spullen geordend  in lades, jippie, wat een verukkelluk vooruitzicht!

Vinaigrette, huh?

Vandaag hebben we de nieuwe eiken werkbladen voor de keuken bij de zagerij in Bellême opgehaald. Ze zijn werkelijk prachtig! Heel precies gezaagd, verlijmd en geschuurd. Daar kan ik als timmermansdochter heel erg van genieten, echt ambachtelijk werk. Ze roken ook heel erg lekker. De vraag is: hoe ze te bewerken zodat ze beschermd zijn tegen vuil en water...? De een zegt olie, de ander bootlak, de derde parketvernis. De man van de zagerij leek me de deskundige op dit gebied. Zijn antwoord: "Ah, madame, comme la salade, huile d'olive ou huile de noix avec 10% vinaigre...Ik was met stomheid geslagen. Hij legde uit dat bij een beschadiging in een gelakt blad (lak die dus gehard is )  je het hele blad opnieuw moet schuren maar een sneetje in een geolied blad kun je als plekje een beetje afschuren en daarna hupsakee vinaigrette erop, wat we altijd hebben staan!
Dat besluit was rap genomen: vinaigrette erop. Vanmiddag heb ik staan 'olieën' - met een mix van notenolie en witte balsamico - wat een groot genoegen was want ons huis vulde zich met een heerlijke geur, wat nog eens wat anders is dan een chemische vernis-lucht! Ook meer eco en veeeeel goedkoper. De notenolie heeft en geeft een diep goudgele kleur, erg mooi. Alleen Foppe en Jules leek het ook zo lekker en ze probeerden dan ook stiekem de olie er weer af te likken als ik even weg was. Dat werd dus een uurtje buiten voor onze levende have! Ach... zielig in de kou.

Van wie is de tijd?

Met deze zin opent het boek wat ik momenteel aan het lezen ben: 'Stil de tijd' van Joke J. Hermsen.
Zij schrijft over het verschil tussen kloktijd en onze eigen innerlijke tijd.
Al lezende realiseer ik me nog eens dat mijn ontsnapping aan de ratrace voor mij een waardevolle keuze is geweest. Ik had zo'n groot verlangen naar eigen tijd, naar dralen en talmen, naar een lange tijd met een lege agenda.
Na een overgangstijd van steeds minder werken in Nederland en steeds meer hier zijn heb ik dit nu gerealiseerd. Ik sta in deze wintertijd op met het licht, nooit meer met de wekker. Ik lunch als ik honger krijg en stop dan waar ik mee bezig ben. Ik ga weer verder na het afwasje van die lunch...geen idee hoe lang dat gemiddeld is.
De ene activiteit gaat vloeiend over in de andere, zonder dat daar vaste structuren aan ten gronslag liggen. Heel prettig! Vandaag - een gure dinsdag - blijkt een dag van lezen geworden te zijn, de kachel brandende houden, de kat op schoot en met vriendin praten over wat ik gelezen heb. Terugkijkend op een tijd van van druk bezig zijn, een volle agenda hebben, veel bellen en gebeld worden voel ik dat hier op La Sauvagère de tijd gaandeweg weer meer van mij wordt!