Geen nestje meer...

We hebben onze jongste poes Jut vorige week laten steriliseren omdat we niet verlegen zitten om nog meer katjes... Ik mag wel zeggen dat we een lastige 'patient' aan haar gehad hebben. Het begon 's morgens al bij de dierenarts waar ze zich onder geen beding wilde laten temperaturen...aan mijn lijf geen polonaise! Tegen 13 u - nog maar net uit de narcose - was ze een goede poging aan het ondernemen om uit te breken en schreeuwde de boel behoorlijk bij elkaar. De assistente was blij dat ik haar - eindelijk- om 17 u kwam ophalen, me (nog) van geen kwaad bewust!
Thuis reageerde ze de dagen erna echt pissig en kwaad en wilde meteen de hechtingen in haar buikje te lijf gaan. Dat betekende dat ze een kap om moest om dit te verhinderen en dat was het volgende ding waar ze weer heel kwaad om werd (en geef haar eens ongelijk). Je kunt je niet meer wassen, als je jeuk aan je oortje heb kun je er niet bij, waardeloos zo'n ding om. Regelmatig haalden we de kap eraf om haar die dingen dan toch even te laten doen. Verder hebben we haar wat afgezonderd en op een aparte kamer vooral veel laten slapen (verwarming lekker hoog waardoor dat goed lukte!). Af en toe lieten we haar met het mooie weer buiten en zag ze kans om binnen een minuut mét kap 4 meter hoog in de boom te klimmen...ach, je bent jong en je wilt wat ;-)
Nu is het leed geleden, de paar hechtingen die ze nog niet gesloopt had laten los en verdwijnen vanzelf en ze kan weer lekker ravotten, letterlijk en figuurlijk!