Het was even zoeken vanmiddag in het dorp verderop waar zij aan huis les geeft in een soortgelijke langgevelboerderij als de onze: mijn lerares Daniëlle, ongeveer even oud als ik. Ik kende haar al een beetje via een andere vriendin hier.
Ze verwelkomde me in de gezellige woonkamer met een lange ruwhouten tafel en dito bank, waar we plaats namen achter een pot thee met een laptop ernaast en een klein whiteboard op tafel. Ik bof maar met zo'n gemoedelijke leeromgeving (gevoelig voor!)
Ze vroeg me wat voor werk ik in NL doe/deed en al pratende leerden we elkaar wat beter kennen (en zij mijn niveau, detail ;-)
Natuurlijk viel haar op dat mijn werkwoordsvervoegingen 'magertjes' zijn...en ik de werkwoordsvormen futur simple en de futur proche nauwelijks gebruik. Die laatsten worden hier veel meer dan in NL gebruikt, dus...werk aan de winkel voor mij!
Het was eerst even spitten voor me hoe de grammatica ook alweer in elkaar zit, d.w.z. hoe alle tijden genoemd en vervoegd worden. Vreemd - maar makkelijk - toch dat je in je eigen taal niet eens meer stil staat bij de juiste tijd of wijs!
Dus daarover te denken moet ik me nu opnieuw eigen maken. Maar evenzo bijzonder was het om te merken dat ik de werkwoordenrijtjes van de middelbare school du moment dat ik ze moet gebruiken zich (bijna) vanzelf weer 'presenteren'!
Nostalgie! Zie me weer achter mijn bureautje zitten zwoegen eind zestiger jaren...
Ik zag behoorlijk op tegen de lessen maar vond het vandaag gewoon leuk!
Voor wie even met mij wil meedoen...
Je vais lire, nous allons partir, elle ... se reposer, nous n'allons pas voyager cet été...etc
 |
| of zoals de Fransen zeggen 'Pour Les Nulles' |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten