donderdag 30 juni 2011

De komst van Jut de poes!

Gisteren hebben we Jut, onze nieuwe kleine poes, gehaald uit het nestje bij de buren. We werden gebeld dat we moesten komen omdat ze was 'uitgebroken'  en reeds op het erf liep, dus heel erg toe aan de wijde wereld ingaan... Zo gezegd, zo gedaan.
Van tevoren hebben we een bakje melk en brokjes klaargezet en de kattenbak (in een aparte kleine ruimte) zodat ze bij aankomst meteen zou weten waar haar nieuwe 'thuis' is.
Ze acclimatiseert bijzonder snel, gisteravond zwierf ze al door het hele - grote! - huis.
Haar eerste slaapje deed ze in mijn bergschoen! Hier wordt ze net wakker.

Het zelf drinken van een schoteltje leek nieuw voor haar, maar dat had ze ook snel door. Toen de kennismaking met de andere huisdieren...Foppe snuffelde wat en accepteerde haar meteen. Jules (andere kat) moest eerst een dag blazen voordat hij voor haar piepende charmes viel...Heel aandoenlijk en mooi om te zien hoe zo'n kleine poes zonder terughoudendheid een blazende kat nadert. Toch ook voorzichtig - dus niet naïef - maar onbevangen zoekend naar nabijheid (Je bent toch van mijn soort??) en erbij willen horen en willen spelen... Jules joeg en sloeg haar in eerste instantie weg. Ze reageerde erop met een speelse houding, beetje uitdagend zelfs.
Fantastische overlevingsvaardigheid toch? Want Jules ging schoorvoetend om en na een avond rende ze samen rondjes om het kookeiland! Het begon met een neusje geven... en langzaam zagen we Jules smelten. (We zorgen natuurlijk wel dat de anderen er baat bij hebben dus krijgen zij ook wat lekkers als we Jut eten geven, nog 3 keer per dag.)
Terwijl ik naar dat spannende naderingstafereel keek realiseerde ik me dat we eenmaal opgroeiend (als mens dan) bijna allemaal negatieve gevoelens hebben ontwikkeld bij weggestuurd worden, bang zijn niet geaccepteerd te worden en er niet bij te horen, dan geen initiatief meer durven nemen etc.
Zo'n klein ding kent dan geen enkele schroom om alles in de strijd te gooien, nog niet gehinderd door dat soort ervaringen...tabula rasa in optima forma en heel leerzaam en mooi om te zien!
Ze is de zachtheid en vrolijkheid zelve dus jullie begrijpen: we genieten ons hier te pletter!

2 opmerkingen:

  1. Wat een droppie! heeft ze het naar haar zin bij jul(lie)?
    grtjs, Eveline

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Das een regelrechte ansichtkaart, in die bergschoen! X Rens

    BeantwoordenVerwijderen