St Jules achter de geraniums...

In Frankrijk is het vieren van de naamdag nog heel gebruikelijk. We hebben zelfs een kalender waarop er dus 365 staan! Zo rond Kerstmis komt de postbode zijn 'eindejaarsfooi' incasseren en brengt me in ruil voor mijn gift enkele kalenders. Die kalender informeert over de tijden zon en maan, waar de routiers-restaurants zijn, de feestdagen, een kaartje van de stad etc. Bij ons op het platteland maken we vaak een praatje met de postbode en nemen de post dus persoonlijk in ontvangst. Ook kan ik bij hem terecht om brieven mee te geven of postzegels te kopen. Ouderwets maar eigenlijk met de servicegerichtheid van deze tijd!
Vandaag - 12 april - is het St Jules (van de romein Julius), dus de naamdag van onze kat. Een blogje waard. We gaven hem zijn naam in de auto toen wij hem (hij luid mauwend in zijn mandje en vies en besmeurd en met wormen ) haalden van een boerderij verderop waar hij door 'stadsen' over het hek gezet was met broer en zus. Of het waar is??
Veel te klein voor zijn leeftijd en met nog maar een halve staart groeide hij verder op bij ons. Wij maar ook Foppe sloten hem meteen in onze armen. Dezelfde avond nog (maar schoongewassen) lagen ze samen in zijn mand. Hij zorgde voor Jules als was het zijn eigen pup, hyperschattig!
Hij moet een Franse naam hebben, vonden we, en Jules Vernes schoot ons het eerst naar binnen. Soit, waarom moeilijk als het makkelijk kan?
Men viert hier in Frankrijk naast zijn verjaardag ook vooral de naamdag. Deden ze dat vroeger in Nederland ook? Hier kun je er speciale kaarten voor kopen, de zg. 'bonne fête' kaarten.
Hieronder onze Jules, waar niets heiligs aan of voor is en die zich vandaag posteert achter de geraniums, vermoedelijk voor een dag vol slaapgenot, want voorjaar... dus elke nacht op pad!