Je begrijpt dat we dat pedagogisch wilden aanpakken...alleen werkte Foppe niet helemaal mee in dat plaatje. Als Jules buiten stond (lees: buiten gezét door ons) en ik achter het luik met een stukje paté stond om hem aan te moedigen naar binnen te komen kwam Foppe natuurlijk meteen tussenbeide. Vlees! Een nieuw luik! Leuk!
Jules zag door het deurtje slechts de grote neus van Foppe...
Take two: Foppe even buitengesloten. Opnieuw geprobeerd. Zelfde methode: Jules had het binnen 1 minuut door en vele malen per dag horen we hem er nu klepperend doorgaan. Foppe staat er wat beteuterd bij te kijken want hij past er niet door, hoe vaak hij met zijn snuit ook probeert het klepje op te tillen...Sneu. Ik denk ook dat het klepje zo geen lang leven beschoren is. Ik wilde vanmiddag een foto maken van het geheel en op het fotomoment stond Jules buiten met dikke muis in zijn bek voor het klepje. Wat een toeval! Hij probeerde met muis in de bek door het nieuwe luik te komen maar dat lukte hem niet, te veel taken tegelijk! En ik had geen zin in een muis binnen. Foppe bleek onze redding, hapte de dikke verdoofde muis, toen die tòch (als eerste!) door het luik kwam op en slikte hem gelijk door. Toen kwam Jules door het luik en weg was zijn muis. Ai, toen zat hij op zijn beurt weer beteuterd te kijken... ik heb het er maar druk mee, zalig!
Leuk verhaal en succes met je blog. Zie dat het bij jullie in Frankrijk regent, hier schijnt eindelijk weer eens een tijdje achter elkaar de zon en is het behaaglijk met 28/29 * C. En zo hoort het ook op Curaçao.....
BeantwoordenVerwijderengr, René