Vandaag een echte lentedag hier! Dit is een mooie tijd, de planten die met hun kopjes net boven de grond staan. Veel te vroeg want er kunnen nog barre weken komen...maar we doen gewoon alsof! Die knopjes zijn zo vol belofte van alles wat nog komen en bloeien gaat. De korste dag voorbij, op weg naar lente en zomer. Ik heb voor het eerst een paar uur zitten lezen in de zon met blote armen. Die eerste zonnestralen na Kerstmis drink ik gewoon in, zo heerlijk. Tijdens het lezen werd ik opgeschrikt door de knallen van de jagers in de velden om ons heen. Niks leuk wandelen op zondag, er wordt volop geschoten, ik blijf liever thuis. Dit is iets wat me echt zo vreemd was... dicht bij huis mannen aantreffen met geweren in de aanslag. Voelde eerst als oorlog, voor zover ik me daar een voorstelling van kan maken. Maar ik begrijp ook dat ze hun akkers willen beschermen en hun vriezers willen vullen met een everzwijn... C'est la vie ici! Laat mij maar lekker lezen op zondag! Wat ik lees? Het lichaam van Clara van Jan Siebelink. Prachtig, doch zeer beklemmende inkijk in het leven van een mens met dwangmatigheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten